
Escribeu cinco libros de Fábulas. Como o propio Fedro nos di nos prólogos e epílogos dos seus libros, os temas están tomados de Esopo, aínda que tamén compón fábulas orixinais, inspiradas na vida e nos costumes da época.
As características esenciais da fábula de Fedro son a diversión e a ensinanza moral. As fábulas de Fedro conteñen unha dura sátira contra os poderosos que abusan do seu poder, contra os soberbios, os mentirosos, os malvados.
O verso das fábulas de Fedro é o senario yámbico, verso popular e humilde. A súa linguaxe é clara e sinxela, pero elegante. As súas metáforas son simples, pero pintorescas e suxestivas.
O XÉNERO LITERARIO DA FÁBULA
A fábula definese como unha composición literaria, xeralmente en verso, na que por medio dunha ficción alegórica e de personificacións de seres irracionais, inanimados ou abstractos, dase unha ensinanza útil ou moral.
A orixe remota é probablemente oriental. A paternidade da fábula como xénero literario atribúese a Esopo, grego do século VI a. de C., personaxe semimítico do que a súa vida está chea de lendas de dudosa autenticidade: por el, a fábula de animais denomínase «fábula esópica».
En Roma, o término fábula ten, por un lado un sentido ampio, designando calquear relato con peripecias variadas; por outro lado, úsase con outros sentidos como historia, peza de teatro...